از اين راهرو يک نفر رد شده

که عطرش همونه که تو مي زني

براي به زانو در آوردنم

تو از مرگ حتي جلو ميزني

از اين راهرو يک نفر رد شده

مث ِ وقتايي که تو ناراحتي

نفس ميکشم با تمام وجود

عجب عطر خوبي زده لعنتي

صدات ميکنم تا همه بشنون

جواب ِ صدام غير ِ پژواک نيست

من اونقد شکستم حس ميکنم

که هيچ ارتفاعي خطرناک نيست

يه جوري دلم تنگ ميشه برات

محاله بتوني تصور کني

گمونم نميتوني حتي خودت

جاي خاليتو تو دلم پر کني

از اين راهرو يک نفر رد شده...